Namaste Nepal

“Excuse me sir, the girl you’re waiting for at the Airport.That’s actually me, I’m Tirzah”, zei ik vriendelijk tegen een jongen die mijn naambordje omhoog hield op het vliegveld. Na een lange vlucht van 24 uur, inclusief een overstap in Parijs en New Delhi, was ik veilig aangekomen in Nepal. Maandenlang had ik naar deze reis uitgekeken. Mijn onverhoopte studievertraging had ik besloten om te denken door mijn probleem te willen transformeren tot een nieuwe mogelijkheid. Ik kon het extra studiejaar gebruiken om, naast het inhalen en afronden van mijn vakken, een tweede minor te volgen. Verwonderd keek ik uit het raam naar de drukke straten, groene bergen en inwoners van Kathmandu. Ik realiseerde mij maar al te goed dat zojuist een nieuw en spannend avontuur was aangebroken.

Ik werd naar mijn gastfamilie gereden en bij aankomst hartelijk verwelkomd door vader Umesh, moeder Sanu en hun anderhalf jaar oude dochtertje Bidusha. “Hello welcome, Namaste”, sprak vader terwijl hij zijn handen tegen elkaar aan vouwde en zijn hoofd licht naar voren boog. Ik begroette het gezin op dezelfde manier zoals ik verwelkomd werd en de traditionele begroeting voelde best onwennig. Het geven van een hand is in Nepal niet gewenst. Daarentegen is de Namaste-groet een teken van eerbied en respect. Namaste betekent dan ook letterlijk; “Vanuit het diepste van mijn ziel, richt ik mij met alle eerbied en respect naar de ziel van u”. De volgende ochtend ontbeet ik met het gezin en de twee aanwezige vrijwilligers, afkomstig uit Nederland en Australië. Het ontbijt bestond uit Dhal-Bhat; gestoomde rijst met linzensoep en groenten. Rijst als ontbijt was voor mij een eerste keer maar daar zal ik aan moeten wennen want dat wordt hier elke ochtend en avond geserveerd. Ik ontdekte tijdens het ontbijt dat vader werkt als ICT leraar op een basisschool. Hij kan zich goed verstaanbaar maken in het Engels maar met moeder is het helaas een uitdaging om te communiceren doordat ze nauwelijks Engels spreekt. Het gezin woont in een groot lichtpaars appartementencomplex in de wijk Pepsicola. Met z’n drieën leven ze samen in één kamer en de andere kamers zijn bestemd voor de vrijwilligers die gedurende het hele jaar door het stel worden opgevangen. De wijk heet Pepsicola doordat de fabriek van Pepsicola hier in de wijk gevestigd is. Tijdens mijn introductieweek kreeg ik vier dagen lang intensieve Nepalese taalles door medewerker Pranisha van zeventien jaar oud. Na elke taalles nam zij mij de eerste dagen mee op tour door de stad. We pakten de bus naar districten en bezochten eeuwenoude dorpjes of culturele hotspots, zoals de Monkey Temple en de Boedhistische tempel Bouddhanath. Ik was blij dat Pranisha mij mee op sleeptouw nam want de chaos van de stad was op sommige momenten overweldigend. Na drie keer zelfstandig Oeganda te hebben bezocht dacht ik dat ik wel wat gewend was maar de cultuurshock in Nepal was enorm aanwezig.

Kathmandu is gelegen in een vallei en in de stad is veel pollutie aanwezig. Mensen dragen mondkapjes tegen de smog en nare geuren die je onderweg ruikt. Ik had de eerste paar dagen moeite met mijn ademhaling en ook mijn ogen waren geïrriteerd door al het stof dat continu in mijn ogen terecht kwam. Voor twintig rupee (15 cent) konden we vaak al de bus pakken en dat zijn prijzen waar de NS dan weer veel van kan leren. Zoals je misschien al wel verwacht, werkt in Nepal het openbaar vervoer net iets anders dan in Nederland. Zeg maar gerust 360 graden anders. Om te weten welke bus je moet hebben, moet je goed luisteren naar de assistent van de chauffeur. Hij hangt uit de bus en roept bij elke halte de eindhalte van de betreffende bus. Alles staat in het Nepalees aangegeven en ook de jongens roepen elke halte snel om in het Nepalees. Je moet dus heel goed luisteren naar de eindbestemming die wordt omgeroepen en dat is best een uitdaging in een drukke stad met veel lawaai en luid verkeer. Er is geen pijl op te trekken hoe laat je bus aankomt en het is vooral zaak je geduld niet te verliezen als je na een halfuur nog steeds je bus niet hebt gevonden. Eenmaal in de bus word je vaak wel vriendelijk verwelkomd door de gastvrije bevolking. Zo werd er voor mij vaak een plekje vrijgemaakt om te zitten maar ik heb ook al dagen meegemaakt dat de bus bomvol zat. Dan stond ik puffend tussen pak ‘m beet vijftig zwetende mensen in, in een veel te oude bus met veel te weinig ruimte. Als je eenmaal bij de eindhalte bent aangekomen breekt de volgende uitdaging aan: de straten hier hebben geen namen. Je hebt hier wel wijken en districten die een naam hebben maar het concept straatnamen kennen ze hier niet. Ondanks de ongemakken is het een enorm avontuur om zelfstandig met openbaar vervoer te reizen.

Nog niet eerder heb ik tijdens het reizen een gevoel van heimwee ervaren maar de eerste paar dagen in Nepal vond ik best moeilijk. Dat gevoel van je eigen vertrouwde studentenhuisje en lieve vriend missen was compleet nieuw voor mij. Ik kon altijd niet wachten om zelfstandig Nederland te verlaten en nieuwe ervaringen op te doen. Weg van het geklaag en gestress om deadlines. Mijn onwennige gevoel in Nepal verraste mij dan ook. Ik had niet verwacht dat ik me zou voelen zoals ik mij voelde. Ik ontdekte een nieuwe kwetsbare kant van mezelf en realiseerde mij hoe gelukkig ik eigenlijk ben met mijn leven in Amsterdam. Voor het eerst in mijn leven was ik op reis en miste ik mijn thuis. Na een paar onwennige dagen besloot ik de knop om te zetten. Ik wilde meer genieten van mijn tijd in Nepal. “Stop the whining, start the shining Tirz”, zei ik tegen mezelf. Ik wilde deze reis al heel lang maken en nu was het ook aan mijzelf om er iets moois van te maken. Op diezelfde dag dat ik mezelf bemoedigend had toegesproken, nam mijn stagebegeleider mij mee op de scooter voor een tour. Ze liet mij een tempel zien boven op een berg met prachtige uitkijk over de stad. De dagen die volgden leerde ik het team van Volunteer Society Nepal beter kennen en ik begon gewend te raken aan de stad en haar gebruiken. Ik verblijf nu al twaalf dagen in Kathmandu en heb inmiddels mijn draai gevonden. Met een goed en enthousiast gevoel kijk ik uit naar de weken die zullen volgen!

Welkom op mijn Reislog!

Hallo en welkom op mijn reislog!

Dé plaats om op de hoogte te blijven van alle avonturen en ervaringen tijdens deze reis. Vanaf nu zul je hier dan ook regelmatig nieuwe verhalen en foto's vinden, en via de kaart weet je altijd precies waar ik me bevind en waar ik ben geweest! Meer informatie over mijzelf en de reis die ik ga maken vind je in het profiel.

Wil je automatisch een mailtje ontvangen wanneer er een nieuw verhaal of een nieuwe fotoserie op deze site staat? Meld je dan aan voor mijn mailinglijst door je e-mail adres achter te laten in de rechter kolom.

Ik zie je graag terug op mijn reislog en laat gerust af en toe eens een berichtje achter!

Leuk dat je met me meereist!

Groetjes,

Tirzah